"Hard, maar noodzakelijk": de film met 7 Goya's die Luis Tosar definitief tot leven bracht, verdwijnt van Netflix.

Een van de meest krachtige films in de Spaanse cinema, bekend om zijn rauwheid en diepgang, verlaat de Netflix-catalogus. Dit werk was cruciaal voor het consolideren van de carrière van Luis Tosar , die een van de meest gedurfde en memorabele rollen uit zijn carrière speelde en een jaar eerder Mondays in the Sun uitbracht.

Deze film, geregisseerd door Icíar Bollaín , werd een mijlpaal in de Spaanse sociale cinema dankzij zijn directe en ongezouten kijk op gendergerelateerd geweld . De release viel samen met een sleutelmoment in de Spaanse geschiedenis: in 2003 werd het aantal doden door dit soort geweld officieel geregistreerd.

De speelfilm schetst op indringende wijze de psychologische dynamiek die het slachtoffer gevangen houdt in een giftige en destructieve relatie, maar laat ook de complexiteit zien van het gezin en de sociale omgeving, die vaak de andere kant opkijkt.

De film ontving in totaal zeven Goya Awards , waaronder die voor Beste Acteur voor Luis Tosar, Beste Actrice voor Laia Marull en Beste Regisseur voor Bollaín. Niet alleen de prijzen die de film tot een must-see maken, maar ook het vermogen om te ontroeren, te provoceren en de nodige debatten aan te wakkeren, zelfs twintig jaar na de release. Het is zonder twijfel een van de beste voorbeelden van cinema die zich inzet voor mensenrechten en maatschappijkritiek.

Deze film, die tot nu toe beschikbaar was op Netflix en door veel critici en kijkers als een harde maar noodzakelijke film wordt beschouwd, zal op 7 juni van het streamingplatform verdwijnen. Het vertrek van Te doy mis ojos markeert het einde van een werk dat een voor- en naperiode markeerde in Tosars carrière en in de manier waarop gendergerelateerd geweld in de Spaanse cinema wordt aangepakt.